ارتباط بین ضخامت های مرکزی قرنیه و لایه ی فیبر عصبی شبکیه با عیوب انکساری

هدف: بررسی ارتباط بین ضخامت مرکزی قرنیه و ضخامت لایه­ی فیبر عصبی شبکیه در افراد امتروپ، مایوپ، هایپروپ. روش بررسی: 180 چشم (64 چشم امتروپ،70 چشم مایوپ و 46 چشم هایپروپ) در محدوده­ی سنی 35-18 سال، به صورت تصادفی انتخاب شدند. افراد شرکت کننده در طرح دارای سلامت عمومی چشم و عدم سابقه­ ی جراحی چشم بودند. الگوی پاکیمتری آنان در بخش مرکزی قرنیه و همچنین پارامترهای شبکیه با استفاده از دستگاه oct  optovue  (optovue optical coherence tomography) اندازه ­گیری گردید. یافته ها: میانگین ضخامت قرنیه در گروه امتروپ 33/76±536/14، مایوپ 33/05±539/67 و در هایپروپها 43/40±543/28 میکرون (p<0/005) بود. ضخامت لایه فیبر عصبی رتین (rnfl) در گروه مایوپها 17/27±114/21 و امتروپ 22/84±121/05 و هایپروپ 21/22±120/45 میکرون بود (p<0/005). در تحلیل تک متغیری، در گروه مایوپی و هایپروپی، ضخامت مرکز قرنیه با ضخامت rnfl، ارتباط مثبت دارد. نتیجه گیری: وجود ارتباط مثبت بین ضخامت مرکزی قرنیه و لایه فیبر عصبی شبکیه (rnfl) در گروه­های هایپروپ و مایوپ نشان می­دهد که افراد با قرنیه ­های ضخیم­تر، rnfl ضخیم­تری دارند. در چشم­ها با مایوپی بیشتر، انتظار rnfl نازک­تر و در چشم­ها با هایپروپی بیشتر  انتظار rnfl  ضخیم­تر را داریم. ضخامت مرکزی قرنیه  (cct)  با میزان عیوب انکساری رابطه ی معنی­ داری از نظر آماری نداشت در حالی که ضخامت لایه فیبر عصبی رتین با تغییر عیوب انکساری مرتبط است (p<0/001).